Nargile, geleneksel bir tütün içme aracıdır. Kullanıcının bir hortum aracılığıyla sudan geçerek süzülen dumanı içine çekmesini sağlayan bir düzenek olan nargile, içim şekli ve adabı, kullanım geleneği ile basit bir aletten fazlasını ifade etmektedir. Zamanla doğu kültürünün bir parçası haline gelmiştir.

Ahmet büyük bir hazla arkaya eğiliyor ve nargile ile havaya beyaz dumanın kalın bir bulutunu uçuruyor. Komşusuyla yaptığı birkaç sohbetten ve 1 fincan çayı yudumladıktan sonra, o yine nargilesine dönüyor. Bir çift küçük maşa yardımıyla nargilenin tahta başına doğru olan konuma birkaç kömür parçası koyar.

Her şey iyi görünmektedir. Ahmet, derin bir nefes alır, balonların uçarken çıkardığı sesin keyfini çıkarır. O, su boyunca dumanın yolunu bulmak için fazlaca emmeye ihtiyaç duyar. Kendi kendine "Yut, yut", Ahmet, diyor ve büyük bir hazla dumanı içine çekiyor. Daha büyük Türk şehirlerinin bir kısmında, göreneksel nargileyi hizmetinize sunan yeni kafeler açılıyor.

Fethiye gibi diğer şehirler, son birkaç yıldır bunun gibi kafeleri sizin beğeninize sunmuşlardır ve buralar turistlerin cazibesi haline gelmiştir.

Bu yeni kafelerde, rengarenk giyinmiş olan insanların büyük toplantılarını görebilirsiniz. Çocuklarla bir arada olan büyük ailelerle birlikte genç çiftler, nargile kullanmanın tadını çıkarırlar.

Tütünün yeteri kadar ıslak olması uzun zaman yanması için gereklidir ve bu da özel bir beceridir. Tütünde kömürü öyle düzenleyebilmesi ve uygun şekilde yakabilmesi için birçok pratiğe ihtiyaç vardır. Bu bugün çok daha basittir. Çünkü garson, sizin için nargileyi hazırlamayı teklif eder.

Nargile temel olarak 4 bölümden oluşur:

Ser: Nargilenin uzun gövdesi. Yapı olarak su sürahisine benzeyen bir parçadır. Çeşidine göre cam, metal veya seramikten yapılır.

Lüle: Nargilenin en üstünde bulunan, tömbekinin konulduğu delikli tabladır. Pirinç, gümüş ya da bakırdan yapılmıştır. Üzerine köz koyularak gerekli ısı sağlanabilir.

Marpuç: Dumanı ağza ulaştırabilmek için şişeden alan bölümdür. Bu bölümde koyun derisinden yapılmış hortum kullanılır.

Şişe: fokurdamaların geldiği ve içinde dumanı filtre eden suyun olduğu bölümdür.

Nargile‘ nin doğuş yerinin Hindistan olduğu sanılmaktadır. Bu keyif aracı çok farklı dillerde adlandırılır. Örneğin İranlılar Kalyan adını kullanırken Araplar ise Narcile adını kullanmaktadır.

Hindistan cevizinin içinin çıkarılıp kabuğuna bir kamış sokularak yapılan nargilenin ilk örnekleri Hindistan’da ortaya çıkmıştır. Hindistan‘dan sonra Nargile İran, Arap ve Türk insanı ile tanışmıştır. Türk insanı Osmanlı dönemlerinde nargile ile tanışmıştır.